A esmorga
Eduardo Blanco Amor
Galaxia
Pareceume un libro bastante dinámico, aínda que algunhas veces non entendía ben algunha palabra.
A maneira en que o escritor escribiu o libro paréceme moi orixinal, porque hai que maxinar máis ou menos o que o xuíz lle está a preguntar. É un libro entretido, cun montón de pelexas que ten manteñen alerta.
O final sorprendeume moito. Non o esperaba.
O personaxe que máis me gustou, ao principio só, foi o Bocas, pero despois xa me pareceu un brutallán e un inconsciente con esa teima de que quería ver a aquela muller. Ao final decanteime polo personaxe de Cibrán, que dentro de todo o malo, era o máis sensato.
A parte máis desagradable do libro foi cando se ispen para secar a roupa e describen a Milhomes.
A conclusión que tirei cando rematei de ler o libro foi que me gustou e que todo o mundo debería lelo.
A maneira en que o escritor escribiu o libro paréceme moi orixinal, porque hai que maxinar máis ou menos o que o xuíz lle está a preguntar. É un libro entretido, cun montón de pelexas que ten manteñen alerta.
O final sorprendeume moito. Non o esperaba.
O personaxe que máis me gustou, ao principio só, foi o Bocas, pero despois xa me pareceu un brutallán e un inconsciente con esa teima de que quería ver a aquela muller. Ao final decanteime polo personaxe de Cibrán, que dentro de todo o malo, era o máis sensato.
A parte máis desagradable do libro foi cando se ispen para secar a roupa e describen a Milhomes.
A conclusión que tirei cando rematei de ler o libro foi que me gustou e que todo o mundo debería lelo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario