28/11/15

No concello, contra a violencia de xénero

O 25 de novembro o noso club de lectura protagonizou unha performance contra a violencia de xénero no concello de Lalín, nun acto organizado por este e no que participaron todos os centros educativos do noso concello, algúns como participantes e outros aportando un gran de area, como quixermos facer nós.








1.- Toda a comunidade educativa do IES Laxeiro declárase en contra da violencia de xénero.
A violencia de xénero é un problema social que afecta a todos os sectores da sociedade, incluída a poboación xuvenil ou adolescente. A violencia non se inicia normalmente con agresións físicas senón co comportamento de dominio ou abuso sen que, en moitas ocasións, a adolescente teña conciencia de estar sufrindo esta violencia.

2.- Por iso:
A.- SE che contesta mal, se che berra... aínda que logo pida perdón
B.- SE che di como tes que te vestir, ou te critica polo teu aspecto
C.- Se non che deixa saír cos amigos e coas amigas, se tenta illarte
Se fala mal deles e delas para impedir que te xuntes con eles
D.- Se sempre te está controlando, se che pregunta a todas horas que fas
Se che revisa o móbil, o bolso, se anda a buscar algo entre as túas cousas
E.- Se te menospreza, insulta ou denigra, se te ameaza ou humilla, a soas ou diante da xente
F.- Se é celoso ou posesivo, obrígate a obedecer e ser submisa, se te illa ou priva da túa liberdade
G.- Se te agarra, empurra ou zarandea, se che pega e logo pida perdón
H.- Se te forza, se te obriga a ter relacións sexuais ou te chantaxea para telas
I.- Se te viola, se abusa de ti

3.- Sempre é violencia de xénero. Saber identificala, coñecela e rexeitala é fundamental dende o principio

4.- Cómpre unha educación en igualdade real que garanta as relacións de iguais, sen condutas machistas, sen a superioridade dun xénero sobre o outro, para rematar con esta grave lacra social.

AGORA AS MOZAS VANSE ERGUENDO.
1.- Cómpre termos unha lexislación específica que asegure unha resposta integral e coordinada das autoridades fronte á violencia de xénero.
2.- Cómpre actuar coa debida dilixencia na investigación das denuncias, a sanción dos responsables, a protección oportuna das vítimas e a reparación dos danos sufridos.
3.- Cómpre asignar recursos suficientes que aseguren que todas as mulleres teñan acceso a unha rede de protección axeitada que garanta a súa seguridade.
4.- Cómpre recoñecer a persecución por motivos de xénero como causa para acceder ou obter o estatuto de refuxiada.
5.- Cómpre eliminar as normas que exclúen as mulleres inmigrantes indocumentadas do dereito ao acceso á rede pública de protección.
6.- Cómpre apoiar a iniciativa das asociacións de mulleres europea de pór en marcha un Observatorio sobre Violencia de Xénero.
7.- Cómpre saber que nunha relación hai discusións, problemas, e non por iso pasa nada.
8.- Cómpre saber que nunha relación non todo é perfecto.
9.- Cómpre saber que nunha relación, cada unha das partes ten as súas amizades.

ENTRE TODOS

Paremos a violencia entre todos e todas

27/11/15

De remate


Onte estivemos no club de lectura con Héctor Cajaraville e o seu De remate, premio Xerais 2015. Así que esta foi a miña última lectura, o que constituíu unha boa elección, xa que houbo momentos lectores ben agradables e divertidos.
Emprega o autor unha prosa fresca, fluída, na que destaca a ausencia de dramatismo a pesar da realidade que vive o protagonista, algo que se desvela xa no prólogo do libro; este afastamento é quizais un dos mellores logros da novela, que reflicte unha vida calquera chea de sombras e de luces con final tráxico, sendo a pesar diso unha novela lúdica cun contrapunto final na última carta. Así pois, o optimismo que regala o libro agradécese sobre todo por esa retranca que domina os artigos, uns artigos que nos fan desexar comprar o xornal onde escribe o protagonista para seguir a lelo. Deses artigos, eu -deformación profesional- destaco os lingüísticos, pero o mellor de todos é, sen dúbida, "Castrofobia no autobús" onde consegue verdadeiras gargalladas; o feito de que este sexa un dos primeiros artigos engade valor ao libro, pois aumenta as ganas de seguir a lectura. Realmente, esa é a parte que máis me gusta pola aproximación irónica á realidade e o seu xogo de palabras constante. Unha retranca que botamos tantas veces de menos na nosa prosa! Con esta, o autor consegue fotografarnos como somos, retratar a nosa singularidade, construír retallos vívidos da nosa idiosincrasia. 
A destacar asemade a autocrítica que contén o texto. Dentro desta crítica ficcional realízase unha crítica ao mundo do xornalismo, profesión do autor, e unha crítica social que se entrevé mesmo nos correos que se escriben. A crítica é un fío condutor da novela, un elemento cohesionador importante.
Un libro diferente que paga a pena ler.



22/11/15

Contando contra a violencia (II)

Un ano máis, estivemos presentes en "Violarte". Se o curso pasado estreábanse Nerea e Cristina, este curso fixémolo extensivo a todos os membros, aínda que ao final só puideron ir seis. E aí estiveron, lendo e contando contos pola Igualdade e contra a Violencia.
Somos unha potente canteira igualitaria!!!
E debemos celebrar asemade que o noso club arrasou no concurso organizado polo Concello de Twits contra a violencia de xénero. Parabéns!




16/11/15

A evolución de Calpurnia Tate


O segundo libro que nos reuniu como Club de Lectura pola Igualdade foi este A evolución de Calpurnia Tate, libro que gustou unanimemente e que chamou a atención por dúas cousas: a educación das nenas como "criadas" e a imposibilidade do acceso á educación científica por seren mulleres.
E un avó que ensina a pensar! Ademais, o amor polos libros.

14/11/15

Imos ao teatro IV


E volvemos ao teatro! Desta volta, para escachar a rir, dende logo. Marián Bañobre e Isabel Risco son dúas actrices complestas que saben bailar, actuar e improvisar. Do mellor que vimos ultimamente! E ao rematar, entre os pinchos ofrecidos, a nosa foto de rigor. Que luxo contar con xente así na escena galega!





24/10/15

Imos ao teatro (III)


 Sempre que podemos facemos algunha actividade diferente á mera lectura compartida. O 23 de outubro fomos ao teatro a ver "Noiteboa", do lalinense Álex Sampayo, con Ernesto Chao, Mela Casal e Guillermo Carbajo, a quen tivemos a sorte de coñecer e fotografarnos con eles. Un luxo!




02/10/15

Un animal chamado néboa

Comezou o mes de outubro. Pois ben, canda el comezamos asemade o club de lectura. O día 1, para sermos exactos.

Xa sabedes que me gusta experimentar. Desta volta propúxenlles ao alumnado do club de lectura pola Igualdade do Laxeiro que lesen tamén Un animal chamado néboa e que se xuntasen ao club de lectura de Adult@s de Silleda. Aceptaron.
Dábame un pouco de medo pola idade das pequenas. Pero ao mesmo tempo aproveitaba a que viñeran algunhas mamás e visen "in situ" como se desenvolve unha sesión dun club de lectura. E "picalas" para que lesen elas tamén.
Un resultado fantástico: demos no cravo.
Porque, está claro, o libro paga a pena. E de que maneira! Todos e todas concordaron en que era unha auténtica pasada e que a pesar da súa dureza cumpría lelo e aprender. Ledicia Costas acompañounos coma sempre, con esa dozura que a caracteriza e a firmeza das súas palabras.



E houbo un broche de ouro. Un auténtico luxo que quero compartir con todos e todas vós: coñecín a Issiris en 3º de ESO, cando levaba en Galicia menos dun ano; estaba exenta da Lingua Galega, pero pedíame libros para estudar e lía todo canto lle daba; tiña máis interese ca ninguén. Logo, apuntouse ao club de lectura que daquela formei no instituto de Silleda. E vina medrar. E madurar.
Agora está en 2º de Bacharelato. Ademais de ser unha moza que ten moi claro o que quere ser e o que quere facer, canta e toca a guitarra. E cando un libro lle chega ao corazón, é capaz de compoñer. Desta volta, o libro de Ledicia consegui tocarlle esa febra que consegue mover o corazón e as cordas de Issiris. Así que, agora, Un animal chamado néboa ten banda sonora. E aínda que a gravación foi caseira e non estabamos preparados para esta sorpresa, sei que vos vai encantar. Como a Ledicia. Que marchou leda de Silleda.

30/06/15

Historia das mulleres galegas

O últimos libro deste curso, xa rematado, foi o pequeno e interesante Historia das mulleres galegas de Pepe Carreiro. Resultou curioso como todos os membros do club chamaron a atención sobre un mesmo punto: o machismo vén de mooooito atrás, non é algo inventado de novo, é tan antigo como a Humanidade. E pregúntase por que. Pero sobre todo pregúntanse ata cando.




Un libriño que é todo un acerto porque espalla con entusiasmo un coñecemento ao que debemos achegarnos. Compaxinando banda deseñada e textos breves, estes de carácter reflexivo mais marcado polos principios da sinxeleza, a ironía e mais a suxestión para abrir novos focos de interese tras a lectura, achega cun tratamento de “parodia histórica” vivencias que protagonizaron mulleres do común e que sostiveron, desde o anonimato ao que as condenou e condena a historia, o mundo tal e como o coñecemos.


18/06/15

Funambulistas


O último libro deste curso foi Funambulistas de Mercedes Leobalde, a quen lle damos as grazas por vir ata aquí, sobre todo logo da penosa e traballosa viaxe que realizou xa que quedou sen coche a metade de camiño. Canto o sentimos! Pero ben pagou a pena falar con ela de todos e cada un dos seus relatos, de como comezou a escribilos, que lle empurrou a facelos... Foi unha noite ben agradable na súa compaña!




Funambulistas é un monllo de relatos ou microrrelatos -vinte e seis- que non deixa indiferente e, o que resulta aínda de máis valor, paga a pena lelos todos. Orixinalidade, sorpresa, estilo, ironía, ligazóns, parodia... de todo hai neste libro. E vaia por diante que o acollín con certa reserva porque eu prefiro ler novela. Porén, abraioume a profundidade, a exactitude das situacións, as ligazóns que establece en ocasións entre uns relatos anteriores e outros posteriores... a metáfora da vida que nos devora e que no libro vai marcando un ritmo pausado e nunca esgotador, ofrecéndonos moito para cavilar. Paseamos por temas tan importantes como a violencia de xénero, a moral católica, a maternidade adolescente... e mentres lemos decatámonos de que a autora é capaz de mesturar estes temas co humor, con distancia, con brevidade.

13/06/15

Clausura XII bienal Laxeiro


No noso afán de vivir novas experiencias e de trasladar á sociedade a cantidade de actividades que un club de lectura pode realizar, colaboramos co encargado do museo "RAmón Mª Aller" na Clausura da XII Bienal "Pintor Laxeiro" con lectura de poemas insertados na conferencia do filósofo Santiago Losada Carregal.
O acto foi mesmo portada do Faro de Vigo e nova no seu interior, tal como consta aquí.



 

04/06/15

Febre

Curiosamente, este foi o libro que menos gustou a todos e cada un/unha dos compoñentes do club. Algúns, mesmo non o remataron, xa que saben que un dos seus Dereitos é non proseguir unha lectura que disgusta. Falamos de igualdade da muller, de posguerra, da Segunda Guerra Mundial, da falta de escrúpulos, do Amor, da vinganza…  Pero non convenceu. A pesar do meu ánimo!!!


27/05/15

Tamén sabemos contar

Por vez primeira, o noso Club de Lectura pola Igualdade realizou esta actividade. E o resultado foi magnífico!  Achegámonos ao colexio de Prado para lles contar contos aos nenos e nenas de 1º e 2º. Estaba un día estupendo e ocupamos os diferentes espazos verdes dos que este colexio goza. 
Logo, o alumnado de 6º quixo homanexear esta visita cun teatro de sombras do conto "Orellas de bolboreta" que nos deixou pampos pola súa profesionalidade.
A noticia, no Faro de Vigo. Mesmo fomos portada! Tamén va Voz de Galicia





Unha experiencia marabillosa!!!










O alumnado de 6º agasallounos despois cunha representación de "Orellas de bolboreta" en teatro de sombras. Unha auténtica delicia de traballo que os converte en profesionais!

20/05/15

O inferno de Marta






Despois de ler este libro de Pascual Alapont o grupo afirmou darse conta da realidade social que vivimos. Isto é algo que ocorre con frecuencia, el maltrátaa e logo pídelle perdón, obténdoo. Tamén din que no caso de Marta actuarían doutro xeito, denunciándoo... pero, claro está, é fácil dicilo desde fóra. Esa é a tremenda conclusión


15/05/15

Imos ao teatro (II)

Desta volta, fomos ver "As fillas bravas" de Chevere, moi acaído para o noso club por conter unha mensaxe que sensibiliza a sociedade fronte á violencia de xénero e a desigualdade. Ademais, pasámolo moi, moi ben.




18/04/15

Imos ao teatro (I)

O noso club de lectura pola Igualdade, disposto sempre a facer novas actividades, asistiu onte a unha representación de teatro en Lalín, que resultou ben, ben divertida. Para moitas das rapazas era a primeira vez que asistían a unha representación teatral "de maiores",  e foi toda unha experiencia que agardamos poder repetir.
A obra foi :
Malasombra Producións: 'D.E.P. Unha comedia de morte' 


16/04/15

Ladydi



Se hai un libro que marque un antes ou un despois nas nosas lecturas deste club é este. Absolutamente todos os membros deste club coinciden nun punto: foi o mellor libro deste curso. Gustou tanto que ata as súas nais desexan ler o libro, polo que estes aínda non virán aos andeis da biblioteca.

Cristina Costela afirma:
Este libro é un libro que me sorprendeu bastante, móstranos a situción de moitas familias na cidade de México e en todo ese país a través de Ladydi, unha nena de once anos que se fai pasar por neno para evitar que os narcos a secuestren. Xunto as súa amigas, terá que esconderse nos buratos cavados na terra para que os narcos non as atopen, xa que o único que buscan é convertilas en escravas sexuais. A dureza que nos transmite Ladydi, nun lugar marcado pola marihuana, narcotraficantes e amapolas é terrible.
Guerrero é un lugar no que só hai mulleres, porque os homes cruzan a fronteira de México con Estados Unidos na procura dun futuro mellor, pero a maioría deles non regresa, deixando as súas mulleres e fillas expostas á violencia dos narcos. Guerrero é un lugar no que as condicións de vida son terribles e ata a natureza  se converteu nunha enemiga. Unha vila na que ninguén lle reza a Deus, porque nin se fían del… Aínda así, nesas condicións Ladydi crece rodeada das súas amigas e ao carón dunha nai capaz de roubar, maldicir e rir, con tal de sacar a súa filla adiante.
O que máis me impactou é como tratan as rapazas, só por seren guapas, xa as secuestran para abusar delas, roubándolles a súa infancia, con 11 anos, e é que van quedar marcadas para sempre, e eu penso que nenas con once anos aínda teñen que desfrutar da infancia e pasalo ben, porque nunca máis lles vai volver.
Tamén me impactou a forza de vontade que ten a nai e Ladydi, que fai o que sexa por sacala adiante, aínda que ás veces é Ladydi quen fai de nai da súa propia nai, que para ter once anos é unha nena moi madura, debido ás circunstancias que lle tocaron vivir.
Unha realidade durísima, plasmada neste libro que paga a pena ler.