Cando Fran Alonso rematou de contar a súa historia particular, foron moitas as preguntas que nos asaltaron. Por iso a sesión se prolongou tanto tempo. E por iso non queriamos rematala. O tempo voou entre as nosas mans, mentre vagabamos polo deserto, visitando as jaimas e tentando sentir esa desolación que se apodera dun pobo tratado inxustamente pola historia.
Tratado inxustamente pola historia? Tratado inxustamente por España. Deberiamos dicir. O goberno español nunca apoiou aos saharauis cando foron invadidos por Marrocos. Incluso lle venden armas a Marrocos. Aínda hoxe se fai.
O curioso é que o pobo español apoia a causa saharaui. Disto falamos tempo. Por que o goberno nos se fai eco deste apoio? Por causas económicas. Ao goberno convelle levarse ben con Marrocos. Pero por que non se usa, por exemplo, como arma electoral? Polas mesmas causas.
Unha mamá, compañeira noutro centro de ensino, comentou que unha das cousas que máis lle chamara a atención fora a de que a xente íase formar fóra, sobre todo a Cuba, e que todos eles volvían. Que son máis desprendidos ca nós. Pero que lle producían moita tristura as palabras de Fran: hoxe en día a xente estase a quedar fóra.
Este foi un dos libros que máis lle custou escribir polo grao de implicación e polos lazos de afectividade con moitas persoas.
Seguen tendo poder as mulleres? Seguiron loitando por perdelo, organizándose. É unha sociedade islámica moi diferente, a relixión é algo moi íntimo.
Tratado inxustamente pola historia? Tratado inxustamente por España. Deberiamos dicir. O goberno español nunca apoiou aos saharauis cando foron invadidos por Marrocos. Incluso lle venden armas a Marrocos. Aínda hoxe se fai.
O curioso é que o pobo español apoia a causa saharaui. Disto falamos tempo. Por que o goberno nos se fai eco deste apoio? Por causas económicas. Ao goberno convelle levarse ben con Marrocos. Pero por que non se usa, por exemplo, como arma electoral? Polas mesmas causas.
Unha mamá, compañeira noutro centro de ensino, comentou que unha das cousas que máis lle chamara a atención fora a de que a xente íase formar fóra, sobre todo a Cuba, e que todos eles volvían. Que son máis desprendidos ca nós. Pero que lle producían moita tristura as palabras de Fran: hoxe en día a xente estase a quedar fóra.
Este foi un dos libros que máis lle custou escribir polo grao de implicación e polos lazos de afectividade con moitas persoas.
Seguen tendo poder as mulleres? Seguiron loitando por perdelo, organizándose. É unha sociedade islámica moi diferente, a relixión é algo moi íntimo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario