30/03/08

Con Gonzalo Moure

Por fin, temos as fotos. E a lembranza. E as súas palabras.

"O Sáhara forma parte da miña vida. Levan 32 anos en campos de refuxiados: vidas enteiras agardando a que alguén os lembre.
Pronto estará alí Javier Bardem: a súa presenza fai máis que mil armas. O que temos a man é a PALABRA, eles teñen este poder e non o poden perder.
O deserto está cheo de maxia.
A cultura nómada é unha cultura moi diferente, ten a vida, pero non ten cousas materiais. Antes todos os pobos eran nómadas. En que momento nos equivocamos e puxemos barreiras? Os animais viven a realidade do universo.
El beso del Sáhara é un erro. Comeceino antes de ir alá e tiven que refacelo. A alma dos saharauis na súa maioría queren estar alí, son máis felices.
Por que estou ben alí? Alí amo, sinto cariño, sente doutro xeito que aquí non sabemos. Somos pobres en amor e comunicación, e mesmo en tacto. Na haima están collidos da man; hai máis relación. Alí cambiei a hospitalidade, aprendín a compartir. Na súa cultura é normal dar o que sobra, compartir.
Tuba, no centro de Asia, ten unha cultura similar. Son nómadas. Comparten o feito de vivir nun medio hostil e son iguais de xenerosos. É unha alternativa diferente ao noso xeito de vida. Viven de acordo coa natureza e coa non posesión da terra. Por iso son tan diferentes os marroquís dos saharauis.

A literatura non é diversión. Le porque te vai emocionar, porque vas sentir cousas novas, le por ver que pasa.
Un libro non é a resposta. É a Pregunta, a necesidade de saber máis cousas".


Ningún comentario: