No VI festival de poesía do Moncayo os poetas exilados saharauis rendiron homenaxe a Machado. A súa poesía vai directa ao corazón e ás conciencias, fala de álamos, de amores, de páramos ermos e fríos e de primaveras serodias pero á vez inmensamente doces.
Os poetas saharauis, como Antonio, deixaron de chorar e son peregrinos nunha terra estraña, non hai camiños para eles, fixeron camiño ao andar, golpe a golpe, verso a verso, soñan en ríos e fontanas que flúen da alma e traballan coa pluma deixando estelas de palabras que nos fan soñar nun futuro pleno de esperanza.
23/12/07
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario